Het veld in……

Ja, ondanks dat ik ontzettend veel kantoor werk doe, ga ik af en toe ook wel eens het veld in om de mensen in de regio te bezoeken. Echt dat is soms gewoon de highlight van de week!!!
Dus als we het niet door de weeks erdoor kunnen drukken dan doen we het wel in onze vrijetijd het weekend dus en dat is maar een anderhalve dag. Nee, zo hadden Elena en ik laatst afgesproken met 1 van haar field officers om haar dramaclub te bezoeken. Ze hadden een leuk drama stuk ingestudeerd en de familie en omgeving zouden komen kijken en Adelheid zou het leuk vinden als wij ook langs kwamen en het was ook nog haar verjaardag die dag. Dus nee zeggen was niet echt een optie vinden jullie niet??? Vonden wij ook.
Goed dus op zondag morgen wij hup het veld weer in, echt uitslapen zit er toch niet meer bij, gewoon te warm om te blijven liggen en eigenlijk ook te heet om wat te doen. tja, mes snijdt aan 2 kanten mensen… goed we klagen niet, maar wou dit wel even met jullie delen. Misschien krijgen jullie het er een beetje warmer door daar in het koude, regenachtige Nederland….
Oke, dus zo gezegd zo gedaan zondagochtend hup op pad naar het veld. Eerst al een uitdaging om een taxi te vinden. Maar heeft ons maar een uur gekost om eentje te krijgen dus kleine meevaller. Toen bij een Shebeen gedropt (barretje) genaamd “the Hottest Bar around” als ze over de hitte hebben ja, anders is het een Shebeen die niet meer in gebruik is. Daar aangekomen werden we opgehaald door Frans klein Afrikaans kereltje hij kwam op fiets en we zijn daarna gaan lopen het veld in. Nou mensen ik kan jullie vertellen het is elke keer weer verwonderlijk hoe ze de weg kunnen vinden. Zelf ik was wel 1000x verdwaald en de weg terug moet je me ook niet vragen, want alles lijkt op elkaar. Ze hebben zoals ze zelf zeggen van die aanknopingspunten. Zeg maar kijken naar de zon en boompjes en ze weten precies waar ze zijn. Denk echt je moet hier opgegroeid zijn om dat te kunnen. Anders toch echt onmogelijk zou ik zo zeggen……
Goed na een uurtje lopen en de zon toch weer aardig warm en de shirts die we dragen zijn ook niet echt verkoelend. Aangekomen in hun dorpje. Nou daar eerst natuurlijk een kennismaking rondje van Mwalapo meme/tate- nawa-ee-nawa-ee. Is een begroeting. En toen eerst zitten en wat drinken. Nou ja, daar komt bij dat je de traditionele dranken weer voor je neus krijgt. Altijd weer een uitdaging om te drinken…. De Afrikanen drinken het als water, ik…….. ik drink wel 1 glas voor de hele dag als het moet, al heb ik verschrikkelijke dorst. Water in rugzak,maar dat kun je niet maken om te pakken en te drinken. Tja, keuzes van het leven zal ik maar zeggen…..
Heel grappig is ze zeggen dat het niet alcoholische drank is, nou mensen voor iemand die nooit drank drinkt, heb ik nog nooit zoveel gedronken als hier. Geheel tegen principes in, maar soms heb je geen keus. Daarom ook maar 1 glas, anders totaal knock out!!!! Tja, tis iets sterker dan bij ons in de flesjes tegen komt. Tja, ze brouwen het zelf, wat wil je ook…. Goed na gedronken te hebben tuurlijk komt er ook eten bij kijken. Dus weer een kip voor ons geslacht en wij krijgen het beste van de kip toegeschoven, maar Elena en ik zijn hier ernstig vegetarisch. Dus dat hebben we aan ons voorbij laten gaan en de broers van Adelheid vonden dit niet geheel vervelend, hahaha. Ach wij zijn de beroerdste niet en delen graag met velen, konden we ook de drank maar delen……. Je kan niet alles mee hebben mensen…….
Goed in de middag kwamen dus ook nog meer familieleden die ook deel uitmaken van de dramaclub, maar ook gewoon om te kijken. Dus toen hebben ze een drama opgevoerd. Uiteraard met HIV/AIDS als onderwerp. Tuurlijk werd gezongen en gedanst erg leuk allemaal vooral aangezien er een kleine meid was die ook graag deel uit wou maken van zang en dans en die huppelde dan ook gewoon door de drama heen. Echt geweldig, zo grappig. Heb er filmpjes van, maar dat kan ik niet op pagina zetten, maar de foto’s maar of niet dan?
Daarna was het al vrij laat en hadden Elena en ik daar de hele middag gezeten, kletsen drinken, eten. Werkelijk in 4 uur tijd 3x moeten eten en dan wel koude pasta, met tomatenketchup. Nou zeg zo alles went, maar niet heus!!!! We wouden gaan om zo toch nog een kleine mogelijkheid te hebben om een taxi te krijgen naar huis anders moesten we daar ook blijven slapen. Maar Adelheid was onze redder in de nood, haar vriendje heeft een pick up en zou ons wel naar huis brengen, ze gingen toch nog naar Oshikuku en dan is ons adres op de rit. Mooi meegenomen dus weer rustig zitten en kletsen dacht ik, verkeerd gedacht mensen. Nee, er moest ook nog even gewerkt worden. Er moest even wat gelift worden. Een rieten dakje om maar even te zeggen. Dit is het nieuwe dak voor een klein hutje voor een van de zoons. Goed dus met man en macht even getild en op de palen gezet die al in de grond stonden. En als je daar bent wordt er van je verwacht dat je ook mee helpt. Goed vele handen maken licht werk. Heel grappig iedereen helpt dan ook groot en klein, ben je 6 of ben je 80 jaar iedereen tilt gewoon mee. Het is hier niet echt stoppen met werken als je 65 bent, nope nog gewoon keihard ploeteren op veld of in je dorpje.
Goed al met al rond uurtje of half 6 wij op weg naar huis. Kreeg Adelheid niet een klein telefoontje met de info dat een van haar mensen in haar veld erg ziek was en die toch echt naar ziekenhuis gebracht moest worden. Dus gelijk rechtsomkeert het veld weer in met de pick up en naar een ander klein dorpje en naar de dame kijken. Nou dit bleek een hele oude dame te zijn en dan echt heel oud oud. 110 pak ‘m beet. Voor mij was het erg duidelijk dit is een terminaal dame, maar familie stond erop naar het ziekenhuis te gaan. Dus deze oude en zeer magere dame in de pick up getild en daar lag ze dan samen met ons in de achterbak, deken over haar heen. Al kreunend, steunend, rochelt op weg naar het ziekenhuis. Goed deze oude dame afgeleverd in het ziekenhuis wetend dat ze haar vandaag op zondag niet echt helpen met med of wat er echt aan de hand is. Nou ja, was duidelijk deze vrouw lag gewoon dood te gaan, maar familie wil toch alles nog proberen. Ze gaan tot het uiterste hier voor familie. Daarna wij toch maar weer op weg naar huis en Elena heeft het niet zo op dit soort situaties, maar je kan niet alles mee hebben moet je maar denken alles moet je mee maken. Goed om het verhaal af te sluiten deze oude dame is inderdaad overleden en dan wel de volgende dag op maandag. Tja, dat ist leven, niet waar.
Zoals je wel door hebben ik geniet van zulke dagen in het veld. Kan mij niet lang genoeg duren ondanks de hitte, traditionele dranken en voedsel…….
Leafs