Wat ik allemaal nog meer doe hier…….

Goede vraag stel ik hierboven vinden jullie ook niet. Nou eigenlijk soms weet ik ook niet wat ik hier allemaal doe. Het is van alles en een klein beetje meer. Ja, we kunnen de dagen vullen van ‘s morgens vroeg tot ’s avonds laat met dit van alles en nog een beetje. Maar naast het gezellig samen zijn met alle Dis hebben we ook een taak voor handen de komende maanden die ons nog ligt te wachten. Ja, heb al verteld over mijn training geven aan nieuwe Field Officers en zo is dus ook mijn specialisatie educatie. Nou Arjan ook DI net als ik zit in dezelfde Divisie als ik hebben een nieuw project op gestart waar praktisch al onze tijd in zit. Namelijk een nieuw educatie plan voor de hele divisie, want je hebt dan Special Forces die educatie moeten geven aan de Field Officers, maar als je tot de ontdekking komt dat ze niet weten wat ze moeten lesgeven of hoe ze het moeten doen is dat wel schrikbarend vooral als aan het eind van het verhaal ook nog een examen afgelegd moet worden door de Field Officers. Dus plan gekomen en dat was voor Arjan en mij wel duidelijk. Eerst als de gesmeerde bliksem de Special Forces lesgeven in de inhoud van alle boeken rond counsellor en dan HIV/AIDS. Eigenlijk geven we beide tegelijk natuurlijk want alles is praktisch met elkaar verweven. Ja, echt we hebben ons al achter de oren gekrabd hoe we dat moeten doen, vooral omdat er al deadlines liggen voor ons. Wanneer alle boeken behandeld moeten zijn door iedereen. Dus Ja, Arjan en ik zitten praktisch dag en nacht achter de pc en maken plannen, herzien de plannen elke week en maken veranderingen. Vele vergadering met de leiding hierover en dan gaat het hard om hard, want Arjan en ik hebben een VISIE en die VISIE wil je dan ook tot ontwikkeling brengen hier. Goed zijn vele factoren waar je rekening mee moet houden, maar wat wij ook steeds zeggen is dat we hebben nog maar een paar maandjes het is nu alweer oktober dus de tijd die ons rest is niet zo heel veel meer hier in Namibië. Voor ons gaat het ook zo snel hier is echt ongelooflijk. Maar goed dus we hebben ons een paar goals gegeven voor dit alles. Vooral omdat we vinden dat ze teveel leunen op de vrijwilligers die hier komen om hun te dragen. Nou ja, dat is ook wel wat al zeg ik het zelf. Wij komen hier om te ondersteunen en niet om over te nemen van hun en dit is wat we nu wel doen. we nemen veel te veel van hun over wat ze zelf wel kunnen. Of het nu luiheid of ze weten niet beter, ach een vraag die ik misschien gewoon maar niet moet stellen en gewoon gaan met die banaan. Dus Arjan en ik zijn hard aan de slag gegaan en doen dus veel lesgeven elke week een hele dag en dan ook nog wat Field visits er tussen drukken en dan de meetings nog van de week en dan is de week alweer voorbij. Ja, ik weet echt niet meer waar ze blijven. Maar het leuke is dat we echt heel creatief proberen te worden in het lesgeven met van allerlei spel elementen erin te gooien zodat als de Special Forces moeten lesgeven dat het niet gewoon voorlezen is wat ze doen. ze weten echt niet hoe een presentatie geven is. Dus het is een echt uitdaging voor Arjan en mij om dit tot een goed rollend iets te maken. We zeggen zelfs al dat dit ons kindje is hier in Afrika om een goed systeem voor ze te maken en vinden en waar ze vooral ZELF ook aan mee moeten denken. We maken het niet alleen, we geven ze een richting en wat hulpstukken. De rest mogen ze zelf doen. Ja, mensen die me kennen ik ben liever lui dan moe dus alles zelf doen is zeker geen optie!!! Maar ja, deze week hebben Arjan en ik ons officiële eerste Educatie dag voor de Special Forces hoe dit afloopt zal ik later vertellen, misschien wordt het wel een heel groot drama. Ja, wie weet. Geduld is een schone zaak en voor ons wordt het gewoon een feestje om te doen. Ja, uitdaging gaan we zeker niet uit de weg.
Verder heb ik ook nog een leuk nieuwtje en dat is dat ik hier ook niet meer de grote behoefte heb om in de taxi’s te stappen. Ja, denk dat jullie wel weten waarom niet…. Dus heb ik nu tot mijn beschikking een leuke Honda cross motor of zoals ze hier zeggen a “Bush Lander” Ja, dus ik rij hier en daar nu honderden km in de bush of op de weg met mijn crossertje. Ja, echt heel erg kicke. Ja, mem ik pas wel op. Heb dan wel geen spiegels op dit ding, maar dat mag de pret niet drukken!!! Ja, heb het mooi voor mekaar al zeg ik het zelf nu hier met dit motortje. Ben nog niet gevallen zoals Shou ui Japan al heeft gehad omdat hij een ezel moest ontwijken. Waarom zag ie dat niet, omdat die man aan het zwaaien was naar de kinderen die langs de weg stonden en toen was het praktisch te laat. Dus hij een mooie schuiver gemaakt in de berm. Ja, wat schaafwondjes dus viel eigenlijk wel mee. Ja, de schrik zou je denken zit wel bij hem in de benen. Nou niets is minder waar. Deze Japanner is gewoon compleet gestoord, maar zeg maar zo houd leven in de brouwerij of niet dan???
Maar goed dit to zover. Zal ff wat plaatjes geven van ons DI’s hier in huis. Op de foto staan Yeun Joo (Korea, Seoul), Chang Hee (Korea, Seoul), Shou (Japan), Graham (Jamaica), Justin (USA), Elena (Duitsland),Arjan (NL) en ik zei de gek. Maar niet iedereen is hier meer. Graham, Justin en Yeun Joo hun tijd zat er al op en ze zijn vorige week weer terug naar Amerika gegaan. Niet voordat we afgesproken hebben om nog eens elkaar te bezoeken. Yeun Joo bezoeken we haar traditionele trouwerij, moet je ook een keer mee maken. Jamaica bezoeken we gewoon omdat het Jamaica is natuurlijk en USA, wordt iets lastiger, want Justin weet nog niet geheel zeker of ie daar wel blijft. Dus dat wachten we af. Ook hebben we met hun allen nog een leuke afscheid avond gehad in SOS Pizza hut. Ja, ze zijn een weekje weg, maar hoe snel je aan mensen hecht hier is verschrikkelijk en niet onder woorden te brengen. Maar gelukkig hebben we de email technologie nog !!!!
Maar dit was het voor nu, niet omdat ik uitgeluld ben want dat is niet zo. Dit gewoon omdat ik zonder batterij zit met laptop. Dit is ook iets wat veel in Afrika voor komt stroom uitval. Dus dit betekent ook niet kunnen koken en eten dat je kan weggooien als je teveel in huis hebt. Ja, dat was harde leermeester geweest. Zo 300 N$ door de plee gespoeld. Maar goed dat is 1x en nooit weer…… Ja, wijze vrouw hiero of niet dan???
Tot later dan maar weer!!!

Leafs