Wat je kippenvel kan geven. - Reisverslag uit Oshakati, Namibië van Jikke Notebomer - WaarBenJij.nu Wat je kippenvel kan geven. - Reisverslag uit Oshakati, Namibië van Jikke Notebomer - WaarBenJij.nu

Wat je kippenvel kan geven.

Door: Jiksel

Blijf op de hoogte en volg Jikke

22 Augustus 2006 | Namibië, Oshakati

Zo jullie hebben al kunnen lezen wat de eerste indrukken zijn van Namibië. Ik ben eigenlijk nog lang niet klaar met dat verhaal, maar ik kan wel eeuwig door blijven typen over wat ik de eerste weken wel allemaal niet gedaan heb. Dit zijn er nog al wat. Meer leuke dingen dan minder leuke dingen tot nu toe. Dus wees gerust ik ben nog lang niet thuis. Of misschien hopen sommigen dat ik het niet leuk vind en toch heel snel thuis kom. Ja, nu nog niet, heb nog te weinig gezien. En nog te weinig foto’s. Maar om op het onderwerp terug te komen er zijn hier ook vele dingen die mij hier ook kippenvel geeft. Nu heb ik het ook niet alleen over de verschrikkelijke temp verschillen die er zijn elke dag, overdag lekker warm zodra zon is verschrikkelijk koud. Geeft ook kippenvel, maar dit is niet echt indrukwekkend, maar gewoon verdraaid vervelend. Nee, ik ben hier nou een tijdje en ik heb al een aantal meetings achter de rug. Hierbij krijg ik nog elke keer weer kippenvel, waarom dan Jikke?? Nou dat zal ik dan wel even vertellen. Hier zijn de mensen erg gelovig. Daar op zich helemaal niets mis mee, maar wat hier wat ik een verdraaid goede traditie vind is dat ze elke dag beginnen met een lied en een gebed. Dit wordt dan ook allemaal gezongen en gedanst of het nou 6 uur in de ochtend is of het is in de middag/avond. Nee, elke dag wordt er wel een paar x gezongen en gedanst. En met dat ritme die ze hebben, ben ik elke keer nog zo verbaasd over. Ze springen in en het klinkt goed ziet er goed uit heeft ritme. Heb nog geen valse noot kunnen ontdekken. Want nadat je er kippenvel van krijgt dan begin je echt te luisteren vol verbazing en na te denken hoe bijzonder dit wel niet is. Zo simpel en maakt begin en eind van de dag zo goed en voldaan. Ja, ik zou zeggen dit geeft je echt energie om in actie te komen en wat te doen. maar mensen echt waar elke keer weer is het indrukwekkend, denk dat ik dit gevoel altijd wel zou blijven houden of in ieder geval zo lang ik hier ben in ieder geval. Het is niet alleen kinderen hier die de hele dag zingen of zingen als ze op school zijn. Nee, hier doet iedereen het en dat doen ze eigenlijk al sinds de dag dat ze ter wereld komen. Heb ook wat foto’s genomen van een kleine kleuterklasje van maar 8 kindjes. Ze hadden net een nieuw liedje geleerd namelijk Butterfly, Butterfly. En die wouden ze graag voor Mungzu ( blanke, ik dus) zingen. Echt zo lief en schattig dat is gewoon aandoenlijk.
Wat Afrikanen ook heel erg hebben vooral in de kleine plaggenhutjes is ze willen niets anders dan je aanraken, aan je ruiken. Voor al je haar is heel interessant. Weten waar je vandaan komt hoe je land eruit ziet. Echt je wordt gebombardeerd met vragen. Zodra ze alles gehoord hebben en weten of je nou wel of niet getrouwd ben. Dan komen de huwelijks aanzoeken. Bij bosjes kan ik je vertellen. Heel sneu voor hun aangezien ik ze moet teleurstellen, maar goed voor mijn ego. Of is het eigenlijk wel voor mijn ego of willen ze gewoon omdat ik het zo goed heb in Nederland? Misschien dat laatste maar om mijn ego zelf geen deuk te geven hou ik het bij dat ze me gewoon leuk vinden om mij en niet om wat ik heb . Hihi. Jik, je leeft in droomwereld! Ja, mensen dat weet ik.
Verder zijn er nog vele dingen die je kippenvel kunnen geven. Ja, echt waar zoals wat ik gisteren (19 aug.) heb meegemaakt eigenlijk. Het was iets heel enerverend al adviseer ik Mem om nu maar te soppen met lezen, want dit ga je niet leuk vinden. Maar aangezien ik alles graag wil delen met iedereen zo ook dit. Nou gisteren zaterdag dus hadden we een geweldig idee om naar de Centre te gaan een van de hoofdkwartieren van TCE Namibië. Hier woont Elena aangezien zij ons vorige week had bezocht leek het ons niet meer dan redelijk om ook eens naar haar te gaan. Eens te kijken hoe zij woont. Zij woont best heel knus en gezellig zo midden in het veld. Ja, heel schattig zal hutje laten zien waar ze in woont heel schattig. Maar dat is niet wat me kippenvel bezorgde. Nee, dat was iets totaal anders. Ik heb de laatste keer al verteld dat we zo gezellig knus zitten in alle taxi’s hier in Oshakati en omstreken. Al moet ik bekennen we doe ons best om zo goed en betrouwbare mogelijke taxi te vinden en dat lukt niet altijd. Is altijd wel iets stuk in of om de auto, maar niet zeuren gewoon instappen, want je moet toch naar je plaats van bestemming een paar 100 km verder op. Dus dat hebben Arjan en ik dan ook maar gedaan. Van snelheidsmeters kennen ze ook niet echt en meestal als je zo heerlijk knus in de taxi zit wiebelt het ook geregeld om dat de ophanging niet heel geweldig meer is. Nou deze keer reden op de ene hoofdweg die hier door Namibië loopt en reden ietwat rond de 140 gok ik. En ik zei nog zo tegen Arjan deze auto is niet echt helemaal jovel het is wachten op dat er iets gebeurt. Nou alsof ik het aan me water voelde. Je wilt het niet geloven ineens KABOEMBOEM!!!!! Ja, twee klapbanden achter tegelijk. Ja, als je het wil krijg je het zo niet voor elkaar, maar deze toyota dus wel. Dus jawel een spannende draai over de weg van 180 graden dus dat viel mee in de berm aan de rechterkant. (We rijden links hier) stonden we met een indrukwekkende sliding in 3 sec stil van 140 naar 0. ja, daarna stappen we uit vol van stof, aangezien we ramen open hadden. Komen er gelijk allemaal Afrikaanse vrouwen aanlopen. Schudden ons hand en zeggen in Oshiwambo “God, was met jullie, Hij heeft jullie behouden”. Ja, best aardig van ze. Maar in 20 min hebben we 2 nieuwe banden van 2 verschillende taxi’s gekregen en tillen de mannen de auto op en verwisselen ze in no time de banden. En na 20 min stappen we rustig weer in en rijden weer op weg naar onze bestemming en dat was de Centre. Ja, we moesten er toch heen en in deze omstreken zijn taxi’s nou niet echt voor het oprapen zo stil is het hier. Dus ik zeg maar zo alles moet je een keertje mee maken, maar dit hoeft wat mij betreft niet elke week, eens in de maand………………………………………………………………………………………………………………………. misschien!!!
Mem, wat ben je blij hé dat je verder hebt gelezen?! Had nou maar geluisterd en was gestopt. Was veel verstandiger geweest om niet alles te weten, toch??

Dit was het was weer gezellig en tot later

  • 22 Augustus 2006 - 10:31

    DEWI:

    Ja jik,

    Ben nu wel heel benieuwd hoe jij het daar hebt......
    Zou zo naar je toe vliegen.. Maar nu ik dat heb gelezen van de auto rit denk ik eerst nog even na.....

  • 22 Augustus 2006 - 11:46

    Hillie.:

    Jikke.
    Ik hoop dat het steeds zo met je afloopt.
    Waar ik versteld van sta de geweldige afstanden die je steeds moet maken.
    Hou je taai en dat je eens kippevel krijgt en je iets raakt is geloof ik positief voor je verdere leven.
    Dag Meid groetjes thuisfront.

  • 22 Augustus 2006 - 12:11

    Matty:

    Voor de moeder van Jikke,
    Het komt helemaal goed met uw dochter hoor.
    Ze heeft meerdere engeltjes op haar schouder en die zijn nog lang niet op.

  • 26 Augustus 2006 - 05:32

    Tiny:

    Jikke doe je wel voorzichtig,ik krijg kippenvel van je verhaal.

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Verslag uit: Namibië, Oshakati

Jikke
Actief sinds 30 Nov. -0001
Verslag gelezen: 128
Totaal aantal bezoekers 38453

Voorgaande reizen:

14 Januari 2006 - 17 Maart 2007

Mijn eerste reis

Landen bezocht: