Van Afrika tot in ………

Tip print deze uit en lees het op het toilet, want het is er weer eentje. Kleine tip voordat je begint.

Ja, jongens jullie lezen het goed het woord Afrika is eindelijk gevallen. Elena en ik zijn gisteren 2-8 vertrokken vanuit Amsterdam naar Frankfurt, Frankfurt naar Johannesburg (Zuid Afrika). Aangezien we vanuit Amsterdam vertrokken zijn heb ik nog even samen Met Elena mijn familie mogen bekijken vlak voor dat ik weg ga. Altijd leuk mee genomen en de 16de jan vliegen we weer terug naar Amsterdam dus dan ook weer ff langs waaien bij familie voordat we verder trekken. Al vanaf Amsterdam was het weer lachen geblazen want wij zijn nog niet de dector heen of mijn rugzak met al mijn kleren wordt open gemaakt door een verdraaid mooie man!!! Ze hadden iets verdachts gezien wat ze niet konden verklaren. Of ik ook wist wat het kon zijn. Jik beetje blond dus niet bepaald, maar goed die mooie man weet wel weer wat ik allemaal mee heb van ondergoed, tampons, en hebbedingetjes. Ja, goed begin begint in Amsterdam zal ik maar zeggen. Frankfurt vliegveld was wat rustiger, heb nog een kleine cursus Riverdance gehad van een dame uit Ierland die op weg was naar Kopenhagen. Ja ze zat een beetje raar op de stoel heen e weer te gaan met de benen. Ik veel te nieuwsgierig waarom ze dat deed natuurlijk. Dus toen heeft ze het me uit gelegd en voor gedaan. Ja, de uren vliegen voorbij als je springend door het wacht gedeelte gaat. Ja, humor, maar valt echt tegen omdat zomaar even te kunnen. Vooral vanaf je bovenlichaam moet echt stil zijn. Was spijtig dat we aanboord moesten had nog wel ff kunnen springen, maar voor nu bedankt Alexandra voor de cursus en misschien zien we haar wel weer op tv als Riverdance er weer op is. In Johannesburg aangekomen eerst kijken hoe alles werkt, die Afrikanen heel behulpzaam met onwijs NUTTELOZE informatie, maar gelukkig we hebben het gered en Jik heeft haar 1ste reisstempel in Paspoort zitten!!!! Op dit moment zitten Elena en ik in de Back packers hotel in Johannesburg omdat we bijna een dag moeten wachten op de vlucht van Johannesburg naar Windhoek (Namibië). Ja, dan denken jullie dat we er misschien dan al zijn maar dat is niet zo. Nee morgenochtend hebben we vanaf Windhoek nog een leuke reis voor de boeg. Namelijk minimaal 8 uren in een minibus, maar echt op tijd rijden doen ze hier niet. Dus dat wordt nog een hele belevenis. Ja, je moet alles een keertje mee gemaakt hebben. Nou zal ik wat vertellen dat vliegen is echt net alsof je in de bus zit, voor kleine mensen net ruim genoeg, maar zelfs die hebben qua beenruimte niet veel over. Moet je nagaan dat wij 13 uur in vliegtuig van Frankfurt naar Johannesburg zaten. Gelukkig in de nacht, maar echt slapen wou niet, zeg maar gerust geen oog dicht gedaan. Dus nu eigenlijk ook een beetje uitgeput en ga zo ook slapen want vannacht moeten we weer op vliegveld staan, want die vertrekt om 6 uur in de morgen en inchecken hoef je niet te doen voor half 4 ’s nachts. Ja, reizen heeft wel wat. O ja, mensen als jullie denken dat het lekker warm is in Afrika. Zal ik jullie iets vertellen wij zitten hier te KLAPPERTANDEN. Ja, hier is het verschrikkelijk koud, warme douche zat er niet in. Dus koud gedaan niet echt bevorderlijk voor je, maar wel schoon. Het is nu 13.00 uur en ik ga even slapen nu want ik ben kapot. Later meer………………………………………
Zo daar was ik dan alweer zal even mijn reis verhaal afmaken. Ik weet het mensen het is een lange deze keer. Of alweer zoals sommigen van jullie wrs denken. Dus ik heb ff lekker geslapen komt goede slaapzak mee, misschien zelfs te warm. Maar was wel heerlijk. Dus om 3 uur in de nacht zijn we weer vertrokken naar het Vliegveld Johannesburg. We moesten gebracht worden door een Afrikaan, weet zijn naam al niet meer. Niet echt indrukwekkend moet je maar denken. Maar hij had wel een verdraaide goede zin die hij gebruikte toen wij de afspraak met hem moesten maken over hoe laat we terug naar vliegveld moesten. Nl. “ben wel Afrikaan, maar hou me aan Europese tijden!” Ja, want bij die Afrikanen komt het niet zo nauw. Dus wij waren hierdoor wel erg gerust. Mis je vliegtuig tenminste niet. Na 2 uurtjes vliegen waren we in Windhoek en op dat vliegveld werden we opgewacht door Jozef die ons naar een plaats waar minibussen staan heeft gebracht. Hij heeft ons ook eerst geholpen aan een nieuwe sim kaart met nieuw tel nr. 00264813122902, voor mensen die me willen bellen of sms-en altijd leuk. Adres weet ik nog niet maar dat komt later want normale post is ook erg leuk. Maar ik zal verder met mijn leuke reis verhaal. Nou aangekomen bij een paar minibus plaatsen waar Afrikanen gewoon zitten te wachten totdat hun bus vol is en dan pas gaan rijden naar plaats van bestemming. Dus tijd is niet iets wat heel strak staat. We waren daar na ongeveer een 3 kwartier zoeken naar de meest betrouwbare en veilige bus. Gelukkig hadden we Jozef bij ons. Anders waren we nergens. Aangezien we nogal wit van kleur zijn was het misschien niet verstandig om helemaal tussen de Afrikanen in te zitten al zijn ze heel vriendelijk hoor. Dus wij zaten lekker voorin de minibus. Maar zoals ik al zei je moet wachten totdat de bus vol is dat duurde nog zo’n 2 uur en toen kwamen ze tot de ontdekking dat de bus het niet meer deed. Ja, startmotor dachten ze, toen accu, toen…… Ja ga zo maar door. Maar na een aantal wat ingewikkelde reparaties deed ie het weer en Elli en ik deden een Schiet Gebedje van hopen dat ie het blijft doen. We zijn om 12.30 vertrokken uiteindelijk en om 21.00 waren we dan op plaats van bestemming. Kan niets anders zeggen dat we een enerverende reis hebben gehad. We slapen nu in een DI house en zondag krijgen we precies te weten wie waar heen moet of wie hier blijft. Huis ziet er prima uit, praktisch van alle gemakken voorzien. Wat dat vertel ik later wel. Moet eerst zien waar het eindigt al de gemakken. In dit huis zitten nog wat DI’s zoals Steven uit Canada, Justin uit Amerika, Yong Yu uit Zuid-Korea en verder niet meer gezien. We hebben nu relax dagen 2 stuks en we gaan zo opzoek naar internet café en wat winkels om boodschappen te doen, want iedereen is weg en we mogen hun eten dan we op eten, maar leuk is als er ook iets nieuws is als ze terug zijn. Maar dit was dan ons reisverhaal in hoe we dan eindelijk in Afrika zijn gekomen. Tot later en tot horens maar weer.

Leafs